این مجموعه، به تبیین جایگاه راهبردی «دعا و استغاثه» به عنوان سلاح اصلی مؤمن در منظومه الهیاتی جهاد و ابتلا می‌پردازد.
منطق اصلی بحث بر این استوار است که سنت قطعی «ابتلا»، چه در قالب سختی و چه نعمت، بستری برای رشد و تعالی انسان است.
غایت این آزمون‌ها، به‌ویژه در کوران نبرد، جدا کردن مؤمن از اتکای صرف به اسباب مادی و رساندن او به مقام «انقطاع الی الله» است.

در این نقطه، «دعا» به عنوان مغز عبادت و معیار ارزش انسان، از یک درخواست ساده فراتر رفته و به مؤثرترین سلاح آفندی و پدافندی برای جلب نصرت الهی و پیروزی در نبردها، خصوصاً در عرصه جنگ شناختی امروز تبدیل می‌شود.

این نوشتار ضمن تحلیل نسبت میان شدت بلا و مراتب ایمان، و تبیین برکات نهفته در جنگ، بر ضرورت دعای جمعی و روایتگری الهی از حوادث به عنوان راهکارهای عملی تأکید می‌ورزد.