یک وقت‌هایی در تاریخ هست که یک عمل، چه انجام داده شود و چه انجام نشود، اثرهای بسیار زیادی خواهد داشت.
نگاه کنید: در خلقت، دو تا مخلوق خدا زنده بودند؛ یکی ابلیس و یکی آدم (ع).
این دو هرکدام خطری داشتند؛ یکی از فرمان سجده تخلف کرد و یکی هم از فرمان غیبت از درخت.
اما یکی در حضور خدا، لازم ندانست توبه کند و از خودش توبه‌ای نشان نداد؛ شد ابلیسِ معلوم، مطرود، که تنبیه شد و اهل جهنم و خلود در جهنم شد.
اما حضرت آدم (ع)، با فهم درست مسئله و پذیرش خطا و صبر بر انابه، نه‌تنها خودش دوباره توانست به مقام جنت بازگردد، بلکه راه را برای نسلش هم باز کرد.
همین نگاه را داشته باشید؛ شرایط امروز کشور ما، یک همچین شرایطی است.
اگر کشور ما، ایران، در این جنگ از خودش سختی نشان ندهد، اگر مردم با درک نکردن شرایط پیش‌رو، صبوری و استقامت نداشته باشند، امنیت ایران برای سال‌های متعددی از بین خواهد رفت.
شما افغانستان را نگاه کنید، عراق را نگاه کنید، سوریه را نگاه کنید، لبنان را نگاه کنید؛
هر موقع اسرائیل خواست، می‌آید یا با پهپاد، یا جنگنده، یا موشک، هر جایی را که دلش خواست می‌زند، می‌کشد، از بین می‌برد.
اگر با نام قوا وارد این جنگ نشویم، تا آمریکا آمریکا است و تا اسرائیل اسرائیل است،
ایران رنگ آرامش را نخواهد دید، رنگ عزت را نخواهد دید.
از سوی دیگر، پیروزی در این جنگ، ایران را تبدیل به یک قدرت جهانی خواهد کرد.
پس ببینید وقایع چقدر مهم‌اند.
بدانید وقایع الان، تکلیف دو–سه قرن آینده ایران را معلوم خواهد کرد.
